Yıllar yıllar sonra çocuklarıma diyicemki ey evlatlar! Toplaşın etrafıma anlatacaklarım var. Uzun uzun yıllar önce, çiçeği burnunda küçük bir hanımken ananenizle birlikte dişimizden tırnağımızdan para arttırıp kaplumbağaya benzeyen bir araba aldık çünkü istanbul kalabalığı, toplu taşıma, deodorant kullanmayan yurdum insanı bizi bıktırmıştı. 1 ay sonra öküz gibi dolu yağdı arkayı göçertti. Teşekkürler.
Ps: cana geleceğine mala gelsin ama mümkünse mala da gelmesin. Camı kırılan evler, dış cephesi taramalıyla taranmış gibi duran binalar, üzerine ağaç devrilen tüm arabalar için üzgünüm ama en çok da yağmur altında uğraşıp yakalayamadığım kırık kanatlı kuş için üzgünüm. Keşke yakalayabilseydim.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?