nasreddin hoca’ya ait bir fıkranın kilit noktasıdır.
şöyle ki efendim nasreddin hoca bir gün camide vaaz vermek için kürsüye çıkıyor, "ey cemaat bugün size ne söyleyeceğimi biliyor musunuz" diye soruyor. camideki topluluk "bilmeyiz" deyince bunun üzerine nasreddin hoca "siz bilmeyince ben size ne söyliyeyim" diyerek kürsüden iniyor.
ertesi gün yine vaaz etmek için aynı kürsüye çıkıyor yine topluluğa ayni soruyu soruyor, camideki topluluk bu sefer hocayı kaçırmamak için "biliriz cevabını veriyorlar. hoca bu sefer de onlara "madem ki biliyorsunuz o halde benim söylememe ne lüzum var" diyor ve cübbesini giydiği gibi camiyi terk ediyor.
ertesi gün aynı soruyla karşılaşacaklarını bilen topluluk, bazılarının "biliriz" bazılarının "bilmeyiz" demesini kararlaştırıyorlar.
ve hoca şöyle cevap veriyor : "öyleyse bilenleriniz bilmeyenlerinize anlatsın". kürsüden iniyor ve cübbesini giyerek camiyi terk ediyor.
(bkz: biliyordum bilmeyenlere anlattım)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?