nefret ve özlemi aynı anda hissetmek

en içinden çıkılmaz durumlardan biridir. birbirine en uzak iki kutup. biri öldüresiye itip biri ölesiye çekerken. iki parçaya ayrılır insan. biri öldü. diğeri ise hiç yaşamamış zaten..

içinizi kasıp kavuran sonsuz yoğunlukta bir ateşin su istemesi gibidir. ama sizin nefes almaya bile gücünüz yoktur..

biri getirsin onu bana dersin. tutup kolundan. sağlıklı düşünmemi engelliyor onu istemek. o düşman duygular rahat bıraksın beni. bir rüya olsa mesela. en saf duygularla dolu. yalanın y’sinin, nefretin n’sinin olmadığı. hiç yaşanmamışın yaşanmazlığında kaybolsak. duyulmamış sözler.. nefret ettiğin birini özlemek..

bir kız/erkek sende saplantı olmuşşsa kızın seni iplemediğini bilebile sen kıza deligibi aşıksan durup dururken nefret etmeye başlar ona göndermeye bile cesaret edemeyeceğin satırlarca mektuplar yazarak içindeki nefreti dökersin sonra durur ve yazdıklarını okur yırtar atarsın yada birgün belki gönderirim diye saklarsın.... özleye özleye ve gerçekleşmeyeceğini bile bile bir umutla bekleyerek

(bkz: a$k değil nefret değil)

öldürür.

aşktır.