baba kız kopukluğu

türkiyede nedense ergenlik çağına kadar bir ölçüde gerçekleşen baba kız ilişkisi adet kanaması ile birden bitiverir.baba artık bir yabancıymışcasına kızı ile ilgili önemli konuları kızı ile"yüz göz olmasın" diye anne ile halleder. yıllar geçer baba kızı ile sadece " nasılsın,iş/okul nasıl gidiyo?bugün ne yaptın?"gibi suya sabuna dokunmayan konularda konuşurlar.kız babaya hasret bir biçimde evlenir gider. ya da kız baba ile olan bu kopukluğu hissettikçe hırçınlaşır ve babaya içten içe diş bilemeye başlar. babadan nefret etme boyutuna gelir. babanın her hareketi batar. ve babanın kızılan tüm davranışlarına ,hareketlerine sahip bir erkek bulur ve onunla evlenir. baba ise duygularını açıklayamamanın verdiği hüzünle kızına ya içki içip çakır keyif olduğunda ya da mezuniyet,düğün gibi anlamlı günlerde sarılır,onu öper.filmin sonu mezar taşı başında kızın "ah baba ne olurdu daha yakın olabilseydik"feryatları ile son bulur. bu son da bilinmesine rağmen hep tekrar edilir. her kadının içinde yara olarak kalan ,yıllar sonra dile getirilebilen hadisedir.

baba kızının gözünde sapık görünmekten korkar.ona fazla yaklaşmayla kızına yanlış örnek olcağını düşünür.halbuki o kız çocuğu yetiştirmeyi bilmiyordur.

Araştırmalar yıllardır kanıtlamışki baba figürü kız çocuğunun üzerinde anne kadar hayati öneme sahip. Bu baba dediğimiz adam kızın gözünde hatta kafasındaki ideal erkek. Ergenliğe girip karşı cinsle ilk etkileşimler başladığı an kız kafasındaki ideal erkeğe en yakını arar. Kızının işinde gücünde sakin bir erkekle hayatını birleştirmesi ya da sarhoş berduşt it uğursuza kapılıp gitmesi de senin elinde sevgili babalar ve baba adayları. Kötü tercihler için her zaman kadınları suçlamayın. İşin her zaman derinlerine inmek lazım. Kızlarınızdan kopuk yaşamayın.