sefa doğanay ın bokunun çıkması

fiziki açıdan her gün gerçekleşen bir şeydir normalde, sorun o değil. sorun, bizim takdir etmekle bokunu çıkarmak arasında gidip gelen hastalıklı abartma huyumuz. tamam, adam komik. hem de zeki. ata demirer’in dediği gibi safi papağanlık değil olayı. yazdığı parodiler, doğaçlama replikleri çok espiriktüvell. iyi hoş da, her zapladığımız kanalda karşımıza çıkmak zorunda mı amına koyim. akşam saba tümer’de, gece beyaz show’da, sabah seda sayan’da, ana haberde ali kırca’yla. hangi ara kendi oluyo belli değil. boyuna teşekkür ediyo, ağzını burnunu büzerek mahçup mahçup eğilip kalkıyo. kendisi olmaya vakti kalmadığından üzülüyo değilim, eşek kadar adam, çocuk değil sonuçta. aman çocuğun psikolojisi bozuldu diye zırvalayacak değilim. ramiz dayı taklidinin hastasıyım bu arada, yalan yok.

her $eyde oldugu gibi medya’da da abartili tukeciti bir milletiz.

$imdi bu adami pohpohlayip duruyoruz ya, 3 ay sure veriyorum, 3 ay sonra bakalim ismi anilacak mi. begendik, ekran araciligi ile evlerimize misafir ettik tamam ama etini kemiginden ayirip etini yiyip kemiklerini de cignedikten sonra posasini tukurmek neden? azar doz alsak ya $u insanlari zihnimize, etkisi daha uzun surse?

yok arkada$, illa cikacak onun boku. adamin da benligini yok edicez, kendi zevklerimizi de cok kisa bir sure icerisinde degi$tiricez. ba$ka turlu rahat edemiyoruz.