kediye çiftlesecek es aramak

enteresan bir durumdur. önce sağa sola sorulur, yetişkin bir x türünde kediniz var mı diye. sonra arkadaşlara haber yollanır. bizim kız/oğlan zor durumda, lütfen var mı tanıdık, iyi aile çocuğu/kızı, efendi bir arkadaş falan filan diye. sonra evde kalmış kimseler gibi internette kedi sayfaları taranır. eş/dost arayanlar bölümlerine bakılır. sonra uygun aday bulunur. aileler tanışır, anlaşır. yavrular olunca ikisi size, üçü bize keh keh, diyerekten. kediler başbaşa bırakılır. takribi yirmi gün iki kedi sahibi olursunuz. iki katı yemek, iki katı kum, iki katı sevgi koyarsınız ortaya.sonra damat ya da gelin kendi evine gider. damatsa mutlu mesut, gelinse içi buruk. çok trajiktir onları ayırmak. misafir kedi evden gidince, anlarsınız ki artık hayat eskisi gibi değil.
macera sonunda elinize kalan tek şey, kedinizin huyunun değişmesidir.

aramaya gerek yoktur. kedi bir kaç günlüğüne dışarı salınsa kendi eşini zaten bulacaktır. sonra paşa paşa dönecektir. dönemeyeni de var tabii, bunlar kendilerince vahşi yaşamda beraber olup aile kurma taraftarı kedilerdir genellikle.

sokaga salın gitsin. o kendi halleder.

kedileri hiç sevmem zaten.