ayaklar

ölmüş o, ayrı düşmüş sürüden,
ayakları dışarda örtüden.

ölmüş herkes gibi ölen insan,
yalnız ayaklar kalmış yaşayan.

ardından ölüme düşen başın
iki kardeş bakakalmış şaşkın.

der ki, bu ayakları görenler,
başım değilmiş düşünen meğer.

ayaklarım, az gide uz gide,
ayaklarım, ümitler peşinde!
yolcu ölmüş; işte ayaklar hür!
yolcu ölmüş; ayaklar düşünür...
.

ahmet muhip dranas