limon derim, sevgili yazar kardeşim.
ve sırf benden sonra yazacaksın diye, alttaki yazar demiyeceğim. biliyorum, yazarlar o manada yazmamış ama böylesi bile kötü. benden iyi olduğunu, bilakis yazacaklarınla belli edeceksin.
başımdan geçen kısa bir anektod anlatayım.
bundan yıllar önceydi. kardeşimin bir hastalığı var; gece kalkıp uyandırır insanı. neyse uyandırdı beni;
abi dedi, ağzımı bulamıyorum.
sana biraz garip gelebilir ama olay aynen anlattığım gibi. birşeyde diyemiyorum, e hasta çocuk. ziyadesiyle acıktığını ve ağzını bulamadığını söyledi.
demem o ki; sen hiçbir şeyini kaybettin mi?
sevgiye ihtiyaç duyduğunda mesela; kalbini kaybettin mi?
bir insan ağlıyorken, vicdanını mesela.
aklını yada, en lazım olduğu zamanda,
hiç kaybettin mi?
sana ait olan ve senin için çok değerli olan birşeyi kaybettin mi?
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?