’yalnızlık iki satır’ adlı muhteşem bi şarkıları vardır işte sözleri..
hayrı şerri kayda değer bir ömre ithafen okuyorum bu şarkıyı gel de dinle. yanlı yanlış cümlem de yok ki biliyorsun ve bana müsaade verin o halde izninle giriyorum.
itiraf etmem gerek ne kal demek geçer içimden, ne gel ne git veyahut başka türlü bir dilek. müsaade varken döksem içimi iki dakika baksan farkına varsan uyansan güneş batıya varmadan. ruhuma mahkûm dudaklarım kalemse rabıtam bu taş duvarlar adıma zimmet çıkarın beni gardiyan… hayat bir yandan acıtır kader diğer taraftan bak gece gündüzle karışır gel de kaldır uykulardan… gönül akla muhtaç bugün. aklım içimden bir haber ömür nasılsa yazgı ister reddet ister beğen cesaretim yok gitmek veya kalmak için yazıklar olsun laedri. kalbin bir rüyaya minnet eder. ey yüzü düzgün bak gönül üzgün bir çareyim be sahifeler tükettim hala tatminsiz bir ifadeyim. kiradayım virane bir handa yokum şu anda tarifi yanlış yapılmış meçhul bir adresteyim. ya bu yangını söndür ya da yeni baştan git hadi hangisi makul nefsim uyuya kaldı. mevla duy beni bir ışık görmezsen eğer içimde hasret mevsiminden bense haddim bilmez isem bu kez öldür beni…
yalnızlık iki satır gibi iki satır arasına sıkışan ah bu cümlelerin dili bir olsa da konuşsa avutsa umudum olup içimde beni tutsa. hasretiz yeni bir yangına boşa geçen dünün acısı vurur yine yarına mutluluk deva olmaz aklıma yere seren beni ecel gelir aklıma…
yalnızlığımı paylaşır senli benli bir düşünce, tavrına tavır koymak ister hislerimde. masumum diyemem hayatım az da olsa kirli farazi bu aşk bana üstlenemem belki yandığında yandığımı gördüm içten içe. sakın kaptırma kendini süslü bir piç’e değerlidir hayat yüklemeli insanı bilgiyle; fakat çocuklar neden okumuyorlar hiç nietzsche? yaşayamadan öğrenemez kimse vermeyin nasihat. aksakallı bir beyinden öğrenmek gerek hayat virane dervişler yoluna yolcudur anam. ne geldiyse başımıza suskunluktan lan. benim onla aram ilelebet kötü olacak kuralları koyan o. ben ona yalvaracak. anlayamaz ki beni. sen anlatamaz ki beni. ben bir düşünce, düşse kim onu kaldıracak? sanıldığında bırakmazmış insanı kara sevda nankörlüktür karşısındakinin verdiği cevap oysa… yapmacık gözlerindeki o masum süs. benden söylemesi sen ona küs.