fatih’te ağzıma etmiş olan yağıştır. sabah noel havası yaşamak için geceden perdeleri kapatıp yatmıştım, sabah uyandığımda perdeleri bir açacağım her yer bembeyaz olacak noel gibi, düşüncesiyle. sabah 7 civarında derin bir nefes alıp perdeleri açtım, bir damla bile düşmemişti. klasik küfürlerimi edip lensimi takmak için aynaya döndüm, başımı yeniden pencereye çevirdim. bir de ne göreyim lapa lapa kar yağıyor.
’haydi bismil’ dedim kendi kendime. bugün arabayı almayayım, hem ne güzel lapa lapa yağıyor yürürüm biraz diye eklemeyi de ihmal etmedim düşüncelerime. evden çıkarken içimde bir çocuk heyecanı vardı açıkçası.
adımımı sokağa attım ilk kar burnuma düştü ve bir anda bir fırtına başladı. kar yağmur rüzgar tipi her şey birbirine girdi. her şey üstüme gelmeye başladı, üstüme gelen şeyler beni duran arabanın birine çarptı. rüzgar beni oradan oraya savurdu kar üstüme üstüme yağdı yağmur ıslattı hırpaladı.
yine de azmettim. yapabilirim dedim. 50 metre yürüyüp taksiye bindim. böyle azimli bir insanımdır.
bu vesileyle dün bütün gün boyunca dalga geçtiğim meteorolojideki tüm yetkililerden, ’bir de afet koordinasyon masası kurmuşlar ya tiplere bak ahahah’ diyerek kırdığım akom yetkililerinden ve bittabi sayın valimden, belediye başkanımdan özür diler, saygılarımı sunarım.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?