20 haziran 2006 roger waters konseri

floydian
hi hat´ten usulca gelen ritmik sesler... anlıyoruz ki "in the flesh" girecek ve rüyamız gerçek olacak. önümdeki adamın roger waters olduğuna hala inanamıyorum, sahne yanındaki ekranlara bakıyorum gerçekten o. hi hat devam ederken duyuluyor roger waters´ın sesi "are you ready?" diyor, hazır mısınız? biz senelerdir hazırız bu konsere roger asıl sen hazır mısın? diye sormak geliyor insanın içinden üstada. sonra "eine" diyor roger waters ve bütüninsanlar hep birden devam ediyor saymaya zwei, drei ve artık bir rüyanın gerçeğe dönüştüğü an. tüm sahnenin kıvılcımlara boğulmasıyla türkiye de ilk defa bir pink floyd elemanı arkasında çekiç figürleriyle in the flesh´i çalıyor. herkes çığlık çığlığa şarkıyı söylüyor, daha iyisi olamaz.

küçük bir çocuk gibi mother şarkısını söylüyor herkes, ve set the controls for the heart of the sun şarkısıyla psychedelic müziğin ne demek olduğunu anlıyor.

konsere ara verildiğinde herkes biliyor ki esas rüya bundan sonra başlıyor, boğazda dark side of the moon dinlemek. ateş çemberi tabir edilen ışıklı çember sahnedeki yerini alıyor ve yuvarlağın ortasına ay resmi yansıtılıyor. albümün başındaki kalp atışları sırasında lambaları yanıp sönen bir uydu yaklaşıyor ekrana doğru. bütün albüm bir çırpıda bitiyor, herkes ezberden söylüyor şarkıları. tabi unutulmayacak bir çok an: time şarkısının başındaki bateri solosu, time´ın gitar solosu, ian ritchie´nin money´deki saksafon solosu, the great gig in the sky şarkısındaki hanım vokalistin akıllara durgunluk veren sesi, herkesin yine bu hanımla beraber şarkıyı söylemeye çalışması... ve bu bölüm de yine kalp atışları ve uzaklaşan uyduyla beraber bitti.

sahneyi boşaltan grup elemanları hemen bis için geri döndüler ve bir helikopter sesi duyulmaya başlandı. you..yes you...stand still laddy.. gercekten de bir benzerini bir daha izleyemeyeceğimiz bir konser izliyorduk ve bu hayatımız en güzel günlerinden biriydi. hemen akabinde artık herkesin bildiği another brick in the wall çalınmaya başlandı. son şarkı roger waters´ın tabiriyle "david ve benim bir araya geldiğimizde neler yapabileceğimizi gösteren son örnek" dediği comfortably numb şarkısıydı ve yine hep bir ağızdan söylendi. belki söylemeyip sadece roger waters´tan dinlemek daha iyi olacaktı ama o an insan hiçbir şey düşünemeyip söylemeye başlıyor şarkıları.

bir rüyanın sonu... sadece 10 dakika ara verilerek 2.5 saat süren bir konser ve yeni yetmelere bu performansıyla taş çıkartan 60 yaşındaki dahi müzisyen.

bu başlıktaki tüm girileri gör

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol